قرآن حکیمتوصیف قرآن به حکیم بودن، می‌تواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد. ۱ - صفت حکیم در آیات قرآنخداوند در آیات مختلف، از قرآن با صفت «حکیم» یاد می‌کند؛ مانند: «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛ «وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ»، «الْکِتابِ الْحَکیم». ۲ - توصیف قرآن به حکیم بودنتوصیف قرآن به حکیم بودن؛ می‌تواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه: ۲.۱ - تبلور حکمتحکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقی و فروعات آن، از شرایع، عبرت‌ها و موعظه‌ها. [۴]
طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
۲.۲ - دور بودن از هرگونه باطل و خرافهقرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش دارای چنان استحکام و نظمی است که هرگونه باطل و خرافه را از خود دور می‌سازد؛ جز حق نمی‌گوید و جز به راه حق دعوت نمی‌کند. ۲.۳ - نزول از سوی حکیم مطلقکلامی است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است. [۶]
کاشانی، ملا فتح الله، تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۴، ص۳۵، تهران، کتاب‌فروشی محمد حسن علمی، ۱۳۳۶ش.
۲.۴ - محفوظ ماندن از هرگونه تحریفحکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هرگونه تغییر و تحریف. ۲.۵ - محکم بودن از جهت حلال و حرامقرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه اسلام کوئست. |